ھەبىبۇللا رەجەپ

بىر موماي ھەر كۈنى سەھەردە يولنىڭ بويىدا تۇرۇپ، ئوغلىنىڭ ماشىنا بىلەن ئالغىلى كېلىشىنى كۈتىدىكەن. بۇ چاغدا مەكتەپكە ماڭغان بىر بالا موماينى يولدىن ئۆتەلمەيۋاتقان ئوخشايدۇ، دەپ ئويلاپ، ئۇنى يېتىلەپ، قارشى تەرەپكە ئۆتكۈزۈپ قويىدىكەن. بۇ ئىش بىر مەزگىلگىچە داۋاملىشىپتۇ. بالا كېيىن، موماينىڭ ئوغلىنى ساقلاپ تۇرىدىغانلىقىنى بىلىپتۇ. موماي پەقەت بالىنىڭ ياخشى كۆڭلى ئۈچۈنلا ئۇنىڭغا ماسلىشىدىكەن. بالا كەتكەندىن كېيىن، موماي ئاستا مېڭىپ ئەسلىدىكى ئورنىغا قايتىپ كېلىدىكەن.

تۇرمۇشتا مۇشۇنىڭغا ئوخشايدىغان ئەھۋاللارنى ئۇچرىتىپ تۇرىمىز. بىر دوستۇمنىڭ ئاتىسى قازا قىلىپ، مىيىت نامىزىغا بېرىش ئۈچۈن بىر تاكسىغا ئولتۇرغان ئىدىم. دوستۇمنىڭ ئۆيىگە يېتىپ بارغاندىن كېيىن، ماشىنىدىن چۈشۈشىمگە شوپۇر: «قايتىپ كېتەمسىز؟» دەپ سوراپ قالدى. بىردىنلا ئاھھىقىم كېلىپ، شوپۇرغا «قايتىپ كەيمەي، مەنمۇ بۇ يەردە گۆرگە كىرىپ كېتىمەنمۇ؟» دېمەكچى بولدۇم. بىراق، يەنە ئۆزۈمنى تۇتۇۋېلىپ، شوپۇر ياخشى كۆڭلى بىلەن قايتىپ كەتسىڭىز ئالغاچ كېتەي دېگەن بولسىچۇ؟ دەپ ئويلاپ، «قايتىپ كېتىمەن» دېدىم. شوپۇر: «ئۇنداق بولسا ساقلاپ سىزنى ئالغاچ كېتەي» دېدى. شۇ چاغدىلا شوپۇرغا قوپاللىق قىلمىغىنىمنىڭ توغرىلىقىنى ھېس قىلدىم. بەزىدە ياخشى نىيەت بىلەن قىلىنغان سۆز ياكى ھەرىكەت تۈپەيلىدىن قارشى تەرەپنى رەنجىتىپ قويىدىغان ياكى ئوسال ئەھۋالغا چۈشۈپ قالىدىغان ئىشلار يۈز بېرىپ تۇرىدۇ. ئەگەر موماي ياخشى پەزىلەت بىلەن يېتىلىۋاتقان بالىنىڭ كۆڭلىنى قايتۇرۇپ: «مېنى ئاۋارە قىلما، مەن ئوغلۇمنى ساقلاۋاتىمەن» دېگەن بولسا، بالا ئوسال ئەھۋالغا چۈشۈپ قالاتتى. موماي بالىنىڭ تېخىمۇ ياخشى ئىشلارنى قىلىشى ئۈچۈن، ئۆزى ئازراق ئاۋارچىلىق تارتقان بولسىمۇ، بالىنىڭ ياخشى ئىش قىلىشىغا ماسلىشىپ بەرگەن. شوپۇرغا قوپاللىق قىلغان بولسام، شوپۇرمۇ ئوسال ئەھۋالغا چۈشۈپ قالاتتى. ياخشى كۆڭۈلنى چۈشىنىش ئۈچۈن، ئىش - ھەرىكەت ۋە گەپ - سۆزنىڭ توغرا ئىپادىلەنمىگەنلىكىگە قارىماي، شۇ ۋاقىتتىكى كەيپىياتقا دىققەت قىلىشى ناھايىتى مۇھىم. گەپ - سۆزنىڭ قوپال بولسىمۇ، كۆڭۈلدىن قوياش كەبى نۇر - ئىللىقلىق بالقىپ تۇرسىلا، ئادەم بىلەن ئادەم ئوتتۇرىسىدا مۇھەببەت تۇغۇلىدۇ. ئەنە شۇ مۇھەببەت تۇرمۇشنى خاتىرجەم گۈزەل ئۆتكۈزۈش ئۈچۈن ئاساس سالىدۇ.